ik wil even een knipoog geven
naar ieder dierbaar mens in mijn leven
ik wil even mijn ongemakken vergeten
en van het ongezonde eten eten
ik wil me even verschuilen achter het gordijn
om dan ineens even niet te zijn
ik begrijp dat het leven zich voordoet zoals het komt
en dat dan vanzelf wel de onbegrijpbaarheid verstomt
ik wil even weten of ik het zwart of wit zie door mijn bril
en als ik het verschil zal vinden is het dat wat ik wil?
ik hou me vast aan een sprietje van verlangen
en probeer mijn leven er vanaf te laten hangen
ik begrijp dat niet ieder mij altijd begrijpt
en dat ik mij dan even meerdere malen in mijn armen knijpt
snap ik zelf wel het leven altijd in vol ornaat?
en handel ik overal naar dan zeer kordaat?
ach men weet toch hoe dat gaat?
je wringt je in iedere bocht en staat
ik verdraag gewoon de momenten die zich voor zullen doen
dat zal ik uiteindelijk wel moeten vanuit mijn fatsoen
ik krijg de taken zoals zij het kunnen maken
en zal mij er geinspireerd door laten raken
iedere dag beloof ik het mijne te laten gelden
en het niet mij ik zijn te laten ontgelden
ik zie wel wat er ook gebeuren zal
iedere dag luid zich in met een luide knal
die ik gewoon zal ondergaan
als ik weer ben opgestaan
13 09 2005 enja<eva>
Artifex: | Dinsdag, september 13, 2005 22:21 |
Heel mooi geschreven. En inderdaad, het leven is ongrijpbaar, nooit zwart/wit, maar in vele tinten grijs. En het een kan nu lichter zijn dan morgen, wie zal het zeggen? Maar de toekomst ligt nooit vast en je maakt zelf je geschiedenis! :) Liefs, Artifex. |
|
Auteur: soulmates eva roelofsen | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 13 september 2005 | ||
Thema's: |