Vriendschap
stilzwijgend dringen jouw woorden
als pijlen door mijn ziel
geraakt door zoveel pijnen
machteloos aanschouwend
zeg me dan hoe ik moet helpen
wat ik voor je kan doen
zodat ik niet radeloos
langs de kantlijn blijf staan
treinen kan ik niet stoppen
sporen verplaatsen lukt me niet
ik ben maar een eenvoudig mens
die jouw handen wil reiken
psych: | Dinsdag, september 13, 2005 19:12 |
jij mijn vriendin.. kus...laifs,,elze |
|
Rien de Heer: | Zondag, september 11, 2005 23:45 |
Zegt wel genoeg lijkt mij..... Groetjes, Rien. |
|
flores: | Zondag, september 11, 2005 22:23 |
Kippevelk krijg ik van jouw woorden..de onmacht is voelbaar, bij velen denk ik. Hij prijst zich zeker gelukkig met een vriendin als jij. Soms weet je het gewoon niet meer, wat valt er te zeggen op zo'n enorm verdriet. In stilte aanwezig zijn. Maar het voelt niet goed, niets kunnen doen.. Liefs |
|
Annemieke van der Ven: | Zondag, september 11, 2005 22:15 |
En dat weet hij allemaal... maar denk dat op dit moment niemand echt verstaat zijn taal...van de pijnen in zijn leven, helaas aan hem gegeven... Knuf... had iedereen maar zo'n vriendin als jij Annemieke |
|
Will Hanssen: | Zondag, september 11, 2005 22:00 |
Kleine zorgen kun je delen, maar er is een soort verdriet dat mensen niet meer kunnen helen..en dat hoeft ook niet.. Maar toch is het dan fijn te weten dat er altijd iemand voor je is! Heel erg mooi geschreven je gedicht. Liefs, Will |
|
Mathilde: | Zondag, september 11, 2005 21:58 |
lief van je! dit zal al een hele steun zijn... liefs, mathilde |
|
Raira (Ria): | Zondag, september 11, 2005 21:49 |
lief je gedicht steunend en hopelijk even genoeg om te weten dat je er bent.. liefs knufff |
|
Auteur: Lia van der Fluit | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 11 september 2005 | ||
Thema's: |