Onbehagen
Met `n gevoel van onbehagen,
begon voor mij de dag.
Donkere wolken om mij heen,
hoe somber is mijn lach.
Het liefst zou ik nu weggaan,
zonder enig argument.
Even dwalen door de straten,
voor ieder onbekent.
Toch moet ik nu verder,
ik ben immers niet alleen.
We moeten alle zo nu en dan,
door `n zure appel heen.