Laat mij mijn eigen vleugels poetsen
ik kan niet anders als tevreden
zijn met geluk en een gulle lach
en schaam mezelf bij deze
omdat ik zoveel droefheid zag
en ik ken de droefheid, O zeker
laat daar geen twijfel over bestaan
verbannen naar de eeuwigheid?
ik moet gaan….IK MOET GAAN
wat doe ik bij zoveel leed
familie, buren, alleman
wetend dat het van alle dagen is
verdomme, zou haast denken, dat ik wat mis
het niet meer zien zitten is het niet
laat mij mijn eigen vleugels poetsen
naar hoger sferen , ik ga niet dalen
laat mij mezelf verhalen
de dichter, ( en dat ben ik niet!!)
dicht zich dichter, maar gaat open
mijn denken is er niet van mij…
maar moet aan mijn hand gaan lopen!!
willem
Fata Morgana: | Zaterdag, september 10, 2005 23:57 |
Even aan je hand gelopen... ach lieve man jij staat zo open, doe jij maar open in je dicht, jij hebt gewoon helder zicht, knuf Fata. |
|
Jan van Dord: | Zaterdag, september 10, 2005 20:55 |
Knap werk !! jan |
|
m@rcel: | Zaterdag, september 10, 2005 12:04 |
prachtig geschreven Liefs m@rcel |
|
Niniki: | Zaterdag, september 10, 2005 10:59 |
Knap neergezet! knuffie Nini |
|
Klaes: | Zaterdag, september 10, 2005 10:06 |
schitterend vooral laatste strofe Groet/Klaes |
|
Lia : | Zaterdag, september 10, 2005 09:48 |
je bent wel een dichter.. punt uit.. knuf... | |
Annemieke van der Ven: | Zaterdag, september 10, 2005 09:21 |
Mooi... X Annemieke |
|
Bieke: | Zaterdag, september 10, 2005 08:48 |
Is prachtig een mooi stuk poëzie Liefs Bieke, |
|
hiljaa: | Zaterdag, september 10, 2005 08:44 |
oef gelukkig fictie!!! knufliefs--hiljaa-- |
|