het af en toe omslaan van een blad
wordt afgewisseld met
het gefluister, dat vraagt hoe
laat het is, of dat stilletjes gniffelt
de eeuwige durende tafereel
wordt ondersteund door het
monotone, bijna hypnotiserende geluid
van de elektriciteitskast, of is het de
verwarming? wie zal het zeggen?
kramp begint zich te ontwikkelen in
mijn achterwerk, terwijl mijn oogleden
moeite hebben om zichzelf volledig open
te houden, mede dankzij de schijnbaar
petieterige pilletjes tegen hooikoorts.
mijn maag begint symptomen van honger
te vertonen, ze verrijkt de zaal van kleine
geluidjes met een stil knorretje.
maar ik verheug me op het naderende einde
wanneer ik terug in beweging kom en mijn
rug en benen weer in hun natuurlijke, doch
ietwat gebogen, vorm terugkeren