Strandwake
Wind speelt zachtjes met mijn kleren
neemt mijn haren even mee,
laat mijn lokken dartel springen
wijl ik uitkijk over zee
Zon zakt vlammend naar beneden
achter verre horizon
schelpjes spoelen met de branding
met wat zeewier en een ton
Vloed zakt langzaam nu ter ebbe;
trekt het water steeds meer terug
Strand verkrijgt haar oude wijdsheid
strekt zich ver achter mijn rug
In het zachte schemerdonker
bij het licht van volle maan
zie ik jou, mijn lieve dochter
in jouw volle schoonheid staan
Sterren stralen door jouw haren
ogen blikken liefderijk
jouw gestalte slank en luchtig
geeft van hemels leven blijk
Eb is nu weer op haar einde
vloed verlangt weer naar haar plaats
jij verwordt weer als een engel
stralend als de dageraad
Stilletjes wordt ik weer wakker
tot ik niet meer dromen mag
er zweeft een vlinder naar het licht toe
en begint de nieuwe dag...