Ik wil je zeggen,
Zonder het er dik boven op te leggen.
Gewoon wat ik voor jou voel.
Maar misschien bang, dat je verkeerd begrijpt wat ik bedoel.
Ik weet ook niet wat het is.
Maar op sommige momenten voel ik een sterke verbintenis.
Soms gaan mijn gedachten naar jou uit.
Waardoor ik automatisch weer op die vraag stuit.
Wat er is gezegd tussen jullie twee.
Want ik snap alles niet meer,
ik heb geen idee.
Geen idee maar ik weet dat ik je graag mag,
bij jou voel ik me gewoon lekker en fijn..
Kon meteen bij jou mezelf zijn.
De woorden die jij eens gezegd hebt,
hebben die nu geen betekenis meer.
Als je nog eens denkt aan onze dagen,
Doen de herinneringen dan zeer.
Ik weet niet wat ik van jou verlang,
wat ik van je moet.
Het voelt apart maar toch ook goed.
Soms denk ik gewoon even aan jou.
En vraag me dan af hoe jij nu over mij denken zou.