wat zo vreemd is, ik ken je niet
maar dat trek ik me niet aan
jij neemt het weg al mijn verdriet
je bent al jezelf, de zon, de maan
Ik wil nooit dat je weg gaat
voor nu niet en voor nooit
ik wil dat onze liefde
zich verder nog ontplooid
dromend blijf ik staren
mijn ogen vol geluk
en blij zit ik te lachen
mijn dag kan niet meer stuk!
dan kruip ik in mijn nest
en eigenlijk voor de rest
is het zo ook wel genoeg
een hele nacht nog voor de boeg
s'ochtends als ik wakker word
denk ik meteen aan jou
ik kijk gelijk al om me heen
want je weet ik houd van jou
dan ga ik op de fiets naar school
en kijk ik naar de zon
de zon schijnt op de bloemetjes
en ook op het balkon
ik besef dan; ik ben niet alleen
jij bent altijd om me heen
en al zie'k je niet altijd
ik raak jou en jij raakt mij
never nooit meer, mooi niet kwijt...