Mijn harte lichtje is gedoofd.
jullie zitten te diep in mijn hoofd!
Jullie hebben het dan eindelijk voor elkaar.
Nu zit ik met mijn handen in het haar!

Verslagen en geraakt.
Jullie hebben mijn harte lichtje uit gemaakt,
en jullie nagels in mijn ziel gehaakt.
Hoe kan iemand mij helpen om dit te dragen?
Hoe moet ik nu om hulp vragen?

Jullie hebben mijn leven verziekt,
terwijl dit zo naar verderf riekt.
Loslaten kan ik jullie niet...

ouders...daar moet je het niet van hebben,
hoe hadden jullie mij zo in kunnen webben?
Lachen om mijn verdriet,
het hinderde jullie allemaal niet!

Ik ben woedend daarom,
ow wat zijn jullie stom!
wat moet ik ermee,
jullie wilden mij niet meer, nee...

verstoten als een regenbui in de zon,
Ik wou dat ik mijn leven inruilen kon.
Een beter leven voor mij,
die gedachte maakt me weer blij.

Ik schreew binnen in me van pijn en verdriet.
vergeten doe ik het niet!
schreewen hard en luid,
want mijn harte lichtje is uit