Jij dronk mijn wijn, waarvan
ik nimmer had geproefd
jij kleurde glazen met je lippen rood
en met gelakte nagels maakte
je weer diepe striemen in mijn ziel
hoe kon ik weten dat jij de aftocht
had geblazen, haren grijs, je huid
zo geel als sprekend dood; toch
was je moederziel alleen
ik stroopte jaren in een woud
waar tranen de rivieren vulden
en het duister mijn pad verlichte
in een afschuw van verhulde angst
ik kletterde als regen op de bodem neer
maar stond telkens uit de plassen op; ik
droogde jouw wensen aan de morgendauw
Niniki: | Woensdag, augustus 31, 2005 00:09 |
knuffie Nini | |
hiljaa: | Dinsdag, augustus 30, 2005 21:02 |
echte psychictie of is het fictych geschreven! dat laatste past het beste denk ik.... je laatste strofe kletterend spetterend mooi! knufliefs--hiljaa-- |
|
Lia : | Dinsdag, augustus 30, 2005 20:10 |
een ware poeet... knuf, | |
Lievelingetje45: | Dinsdag, augustus 30, 2005 18:50 |
Weer een parel van een gedicht! Liefs en een knuffel! |
|
Rien de Heer: | Dinsdag, augustus 30, 2005 18:40 |
Inderdaad..prachtig Elze.... Groetjes, Rien. |
|
m@rcel: | Dinsdag, augustus 30, 2005 18:29 |
prachtig mooi weer geschreven Knuff/liefs m@rcel |
|
Klaes: | Dinsdag, augustus 30, 2005 17:07 |
Fraai staaltje weer Groet/Klaes |
|
remie: | Dinsdag, augustus 30, 2005 16:53 |
wouwww prachtig...liefs Remie | |
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 30 augustus 2005 | ||
Thema's: |