Ze zitten in een wereldje apart
praten allen heel verward.
De een zie je met dingen lopen
de ander probeert de boel te slopen.
De een zit stilletjes aan de kant
de ander schreeuwt weer moord en brand.
Ik denk er dan toch wel eens aan
wat er in die koppies om zal gaan.
We zijn zo knap, gaan zelfs naar de maan
maar dementie, daar doet nog niemand wat aan.
Het maakt geen verschil of je arm bent of rijk
als ik weleens in de rondte kijk.
Laten ze mij a.u.b. dan laten gaan,
want ik heb liever een menswaardig bestaan.
Ik weet die beslissing ligt niet bij mij
maar ik was nog helder, toen ik dit zei.