Waarheen leidt de weg
als doeloosheid regeert?
Waarheen leidt de weg
als alle richting mij ontbeert?
Gevangen in misére
beriekt door eigen falen
geen enkele doortastendheid.
alleen de tol betalen
geteisterd door de wetenschap
wat had kunnen zijn.
Dwalend in het verleden
wat over bijft,de pijn.
Uitzinnig de gedachte
dat toen ik het begreep
iets ongrijpbaars me verkrachtte
zich aan mijn ziel vergreep.
Onontkoombaar de gedachte
van het verder moeten vechten.
En ondanks al het leed
de tegenstand te slechten
gesteund door het besef
dat andere nog meer lijden.
Met wilskracht en met lef
alle schroom bezijde.
Waarheen leidt de weg?
Leidt hij naar successen?
Richt ik mij weer op
of verdrink ik in excessen?
Waarheen leidt de weg?
Wat kan ik nog verwachten?
Waarheen leidt de weg?
Het brandt in mijn gedachten.