Zopas gedoopt in donkerblauw
smachtend naar de hand die haar
zal leiden naar de gewalste celluloze
zwierig en in een enkel gebaar
haar ranke kroon voorovergebogen
vol van het ondoorgrondelijk nat
kromt zachtjes door de druk van boven
krachten die ze zelf nooit mat
schichtig verschijnen indigo ideeën
gedrenkt in weemoed liefde en pijn
letters sieren vele woorden, verzinnen
kleurrijke verhalen over landen en zeeën
blad voor blad vervuld van het zijn
hunkerend naar het kozen en minnen