schaduwen van de nacht
In de donkere
oneindige vlaktes
van gevoelloze harten
draven schaduwen
van de nacht
Ze brengen verwoesting,
ze zaaien verwoesting,
ze zaaien nog meer onrust,
ze vertrappen warme gedachten
onder hun malende poten
en ieder restje hoop
grazen ze weg
tot plotseling
de laatste hartslag
met een oorverdovende donderslag
mee weg ebt,
en je laatste adem
als een zuchtje wind
door het oneindige dal
weggeblazen word.
Dan zul je weten
dàn pas zul je weten
dat het gedaan is,
en dat er geen weg terug is:
Je bent dood.