De geschiedenis herhaalt zich,
je weet dat het alweer te laat is.
Iedere keer blijf je proberen,
maar nooit lijk je het te leren.
Je slaat voortdurend wild om je heen,
een pleister op een houten been.
Je verliest jezelf in het ochtendlicht,
lege woorden in een tijdloos gedicht.
Het leven heeft jouw nog heel wat te leren,
alleen kan je het ogenschijnlijk niet waarderen.
Ook al weet je dat het alweer te laat is,
je geschiedenis herhaalt zich.