Starend naar je foto,
Bekruipt me een raar gevoel.
Je schoonheid raakt m’n hartje,
Verliefd denk ik aan onze momenten samen.
Tegelijkertijd vormt de krop in m’n keel
een soort angst om je te verliezen.
Ik word verdrietig bij de gedachte nooit meer
te kunnen ontwaken naast je lieve gezichtje.
Nooit meer omarmt te worden door je zachte handen.
De fonkelende lichtjes in je ogen te moeten missen,
Eenzaam wachtend op die kusjes die me doen verwarmen.
Onze momenten van plezier en geplaag,
Je troostende stem die mn tranen telkens opnieuw afdroogden.
Als je ooit kon begrijpen hoeveel je voor me betekend,
Zou je weten hoe hard ik je nodig heb
** 18.08.2005 **