een lege blik in mijn ogen
met ook een leeg gevoel
nietszeggende woorden
ik weet niet wat ik met alles bedoel.
Ik wil je wel vertellen
wat ik kwijt moet
waarom ik in de war ben
maar ik weet het zelf ook niet
in plaats daarvan een ijzige gil.
Je hebt het niet gehoord
zoals niemand op de hoogte is van mijn aanwezigheid
ik zou alles in elkaar kunnen trappen
huilen en in elkaar kunnen duiken
maar waarom zou ik
als ik niet wordt opgemerkt.
waarom ben ik hier
als iedereen langs me heen leeft
geen belangstelling toont in mij
niemand even met me komt praten
of zegt, ik ben met je.
Waarom heb ik zoveel vragen
als niemand ze wil horen
waarom ben ik in de war
als niemand mij kan helpen
waarom doe ik wat ik doe
als niemand het merkt?
Zomaar iemand aanspreken op straat
vragen 'ziet u dat ik hier ben?'
ze zouden me voor gek verklaren
met een lege blik aan kijken
zeggen 'je bent niet lekker!'
verder lopen en een keer omkijken
om elkaar hoofdschuddend te zeggen
'blij dat ik niks met haar te maken heb!'
betekend dat
dat ik kan gaan?
dat ik hier niet hoor
dat ik hier niet pas
dat ik hier gemist kan worden
omdat ik niet voldoe aan de denkbeeldige norm
van hoe een persoon moet zijn
die niet bestaat?
en ik dus
voor niks ben geweest?
Nu stel ik weer allemaal vragen
terwijl niemand ze hoort.
waarom leef ik
als ik alleen ben hier?!
Goh, wat is het stil..