Hier zit ik dan aan mijn bureautje
Woorden aan elkaar te rijgen
Zo geef ik telkens een cadeautje
Dat je enkel hier kunt krijgen
Maar wat ik meen en wat ik fake
Daarnaar hebben jullie’t raden
Wat soms openhartig leek
Is misschien slechts een façade
Ik zeg misschien, dus wie weet
Gaf ik mezelf telkens weer bloot
Niet dat het mij ooit al speet
Want aan dichten heb ik nood
chocaatje: | Vrijdag, augustus 19, 2005 12:41 |
Nou wat t ook is je gedichten zijn nog steeds mooi. En verzwijgen op paier is wat anders dan liegen recht in je gezicht. liefs mieke | |
Lia : | Vrijdag, augustus 19, 2005 06:45 |
wij vertellen nix door hoor..knuf, | |
m@rcel: | Vrijdag, augustus 19, 2005 00:59 |
Heel mooi verwoord Trusten m@rcel |
|
Mayadegeit: | Vrijdag, augustus 19, 2005 00:41 |
Ik ben welhaast je evenbeeld - dus dat scheelt (je gedachten zijn mij niet vreemd .. niet vreemd ;) Kus. | |
kimW: | Vrijdag, augustus 19, 2005 00:38 |
hmmmm..... dat is nou jammer Van al die mooie woorden..... Maar ach...ik blijf ervan genieten... (vind het trouwens wel moeilijk om aan bekenden en familie te laten lezen... moet je er steeds bij zeggen: Nee, tante-kijk-niet-zo-gevreesd, het is maar fictie. Ja...echt waar. En soms moeten liegen omdat ik niet wil dat ze weten wat ik zelf nog amper weet, zeg maar... snap ie? laat maar waaien kimkus |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 19 augustus 2005 | ||
Thema's: |