bevroren
loenst mijn hart
achter de uitkijk
van de winter
verbrand
huilen mijn lippen
langs de eeuwenoude eik
dat aanstoot geeft tot een gekust vaarwel
verdronken
ziet de glanzende maan
het stille lijden
van de zachte splinter
gestikt
in de liefde voor jou
achteromkijkend naar het vuur
ik koos de hemel, in plaats van de hel...