Aan het water
Ik voel in mezelf weemoed en geluk
Voel me blij en droevig tegelijk
Ik koester mijn diepste zijn in dat samengaan
Voelend arm en rijk
Laat me alleen met die oergedachte
Mijn zuchtende water dat me laat hopen
Tranen van het waarom niet te achterhalen
Gedachten zijn als een wirwar van knopen
Bij het zien van je blinkende oppervlakte
Geef je me kracht, vraag me niet hoe
Je laat mij tranen en droogt ze
Ik moet op gezette tijden naar je toe
willem
Klaes: | Woensdag, augustus 17, 2005 16:44 |
intens mooi Groet/klaes |
|
Niniki: | Woensdag, augustus 17, 2005 10:16 |
Daarom ben ik dicht bij het water gaan wonen, Willem. Knuffie Niniki |
|
moonwoman: | Woensdag, augustus 17, 2005 08:49 |
heel mooi verwoord. liefs |
|
psych: | Woensdag, augustus 17, 2005 08:16 |
mooi,, graag gelezen gr,, |
|
hiljaa: | Woensdag, augustus 17, 2005 07:51 |
oeps deinen !!! tja ik ben altijd te vlug! knuf.... |
|
hiljaa: | Woensdag, augustus 17, 2005 07:50 |
water , zee maar ook velden geven rust met hun halmen die als water dijnen! knufliefs--hiljaa-- |
|
Rien de Heer: | Woensdag, augustus 17, 2005 07:40 |
Prachtig. misschien vertoef ik daarom ook wel veel aan het water...... Groetjes, Rien. |
|
Lia : | Woensdag, augustus 17, 2005 07:28 |
herkenbaar Willem... knuffies,Lia | |
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 17 augustus 2005 | ||
Thema's: |