Mondt uit in
Niets evenaart hier
elkaar. Het vouwt de handen
bedachtzaam, wacht,
stapt uit bed, wiebelt,
trekt gordijn duwt raam,
schreeuwt zijn beloftes over daken!
Vlamt een sigaret aan, blaast
met ongekamde haren
dromen uit, likt het vuur
toe, weet beter dat niets – maar alles
mondt uit in
hem.
Reacties op dit gedicht
| Het Gejefte: | Donderdag, augustus 25, 2005 16:51 |
| wohow shit... moest hem zelfs een paar keer lezen... blijf me maar verbazen, jij, want dit is alweer van ongekende klasse, als je't mij vraagt... J. |
|
| Tim Mooij: | Dinsdag, augustus 16, 2005 18:13 |
| een woordenschilderij... en de verf is nog nat en kleeft nu aan al mn kleren... but I don't mind glad to read you again (F) T |
|
| Hannepon: | Dinsdag, augustus 16, 2005 17:44 |
Dat onderwerp 'hem' voor onze dubbeldicht lijkt me perfect :-) Knap werk, it was an honnor to read it first... x x x |
|
| Jatzan: | Maandag, augustus 15, 2005 16:46 |
| mooi | |
| Jatzan: | Maandag, augustus 15, 2005 16:45 |
| Oorlam: | Maandag, augustus 15, 2005 15:08 |
| fraaaaaaai, romantisch, melancholisch toppertje | |
Over dit gedicht
| Auteur: Zilke | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 15 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||