Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Mensen vertrouwen elkaar
Mensen vertrouwen elkaar
Zoals ze zelf te vertrouwen zijn
Zonder vraagteken voorwaar
Schenkt ik uit mijn hart die klare wijn
Het was een vrienden gebaar
Vol wederkerige valse schijn
Want noch was de klus niet klaar
Of alles viel reeds als dood in het ravijn
De leerling vreest zijn leraar
Al overschatten zijn eigen brein
Knipte hij er met de schaar
Een domme adderbeet vol venijn
Lief ben ik en heel plooibaar
Doch weinig boos trots die grote pijn
Brak ik triestig die ene snaar
En verdween zo achter het gordijn
Reacties op dit gedicht
Vermeersch Jean-Paul vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
hiljaa
:
Maandag, augustus 15, 2005 19:43
weer schoon gschreven!$knufliefs--hiljaa--
cReAsi
:
Maandag, augustus 15, 2005 11:25
mooiii...
Over dit gedicht
Auteur:
Vermeersch Jean-Paul
Gecontroleerd door:
Sunflower
Gepubliceerd op:
15 augustus 2005
Thema's:
[Teleurstelling]
[Verdriet]
[Vriendschap]