Wat te doen als je op je rug ligt te staren
De lucht vol met wolken
Verwaterde vormen en vele gebaren
en denkt aan wat ze willen vertolken
Ze verschillen allen
maar jij denkt je eigen
Toch blijft er eentje opvallen
die het maar blijft verzwijgen
Een donkere wolk, de bui die dreigt
Echter laat hij niets los
En voor je het op je krijgt
schijnt achter die bewolking alweer de zon