een ster die hoog aan de hemel staat te schijnen
nu nog zo mooi, maar tergend langzaam aan het verdwijnen
nog een laatste schittering, dan is hij uit het zicht
toch jammer, zo'n prachtige ster bij helder maanlicht
zo staar je hem uren aan
en zo komt er een tijd dat de ster moest gaan
best wel spijtig, zoals een ster gaat, zo gaat de mens ook
en je doet er geen ene zak aan
zo is het leven
nemen en geven
nog zo gedreven
toch te moeten gaan
dat is jammer
maar je kunt niet eeuwig blijven bestaan
als een ster verdwijnen moet,
kun je huilen alsof je door de hond bent gebeten
zoek dan iets dat je aan hem denken doet
dan zul je hem nooit vergeten