Kinderen zijn gevoeliger dan men denkt
Past dus maar zeer goed op dat je ze niet krenkt
Want heel onverwachts is het dan toch gebeurt
Dat men niets vermoedend hen het hartje scheurt
Een heel klein woordje iets te hoog of te laag
Eindigt soms in hun fantasie al met slaag
Wat moet het dan bij felle ruzie niet zijn
Waar ouders vechten of liegen voor de schijn
Maar ook waar het stil en vredig nimmer waait
Is er dan plots de dood, die de sikkel zwaait
Als hij een beminde, plotseling meeneemt
Die het kind, niet kende, maar er toch om weent
Zo zag ik hoe diep een kind nog klein meeleeft
In al dit wat een ouder groot zo naar streeft
Toen bleek het verdriet opeens nog eens zo groot
En ik nam mijn kind, ons troostend, op de schoot