Ik slijp de zwaarden
vecht voor wat dierbaar is
zij die van me vandaan vloog
als een vlinder op een zomerse dag
Betreden werd het pad dat leidde naar de weg
waar poëzie gesproken werd in een lach
en het land mooier oogde
dan op de dag toen zomer afscheid bracht
Alles was anders
de krokussen hingen hun bladeren slap
zacht blies de wind door het bladerdek
dat bedekte het bewoonde land
Mooi was ze
een beekje dat stroomde langs graven
die namen droegen in het steen
vergeten doe ik haar niet
Zij die geluk schilderde met een lieve lach
hiljaa: | Woensdag, augustus 10, 2005 09:57 |
mooi prachtig gedicht! knufliefs--hiljaa-- |
|
kleine ikke: | Woensdag, augustus 10, 2005 03:50 |
ze bracht je iets moois | |
L.Bert: | Woensdag, augustus 10, 2005 00:47 |
Trefwoord: Poëzie! | |
Rien de Heer: | Woensdag, augustus 10, 2005 00:31 |
Dit is werkelijk heel mooi om te lezen.... Groetjes, Rien. |
|
Renate-td-: | Woensdag, augustus 10, 2005 00:16 |
Prachtig herinnerend geschreven, beeldend rakend, heel mooi Liefs, Renate |
|
m@rcel: | Woensdag, augustus 10, 2005 00:15 |
prachtig mooi geschreven heel,heel mooi Liefs m@rcel |
|
Raira (Ria): | Woensdag, augustus 10, 2005 00:04 |
en weer een stilmakend mooi gedicht van je met bewondering gelzen liefs en trusten Ria |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 10 augustus 2005 | ||
Thema's: |