De poema ja dat ben ik
grom en graauw vele maal
gevangen hebben ze me niet
nee te snel ben ik voor hen
In verstoppen ben ik een meester
en sporen van mij vinden is een hopeloze zaak
alles wis ik uit met
mijn lange staart
Ze proberen me te vangen
's nacht zie ik net zoveel als overdag
te pakken krijgen doen ze me nimmer
op grote afstand ruik ik hen
Ik lach geniet
om al die malloten die jacht maken op mij
de natuur is me dierbaar
en opgesloten worden in een hok
Bekijk het maar
sunset: | Maandag, augustus 08, 2005 12:52 |
Natuurvriendelijk mooi verwoord. Liefs / sunset PS: En, met het broodje aap verhaal van een tijdje geleden nog in mijn geheugen, had het thema ook best ironie kunnen zijn. Toch? |
|
FireFly: | Maandag, augustus 08, 2005 10:55 |
Haha, geweldig! Hoop dat je je nog lang verborgen kan houden ;) (F) |
|
freakylia: | Maandag, augustus 08, 2005 07:58 |
ik heb nog wel een worst ergens liggen ;0 | |
Fata Morgana: | Maandag, augustus 08, 2005 01:01 |
Vraag me al tijden af... waar verstop jij je behoefte, dan ben je toch zo op te sporen, wees poema, wees wild en vrij, hé morgen karbonaadje bij mij? |
|
m@rcel: | Maandag, augustus 08, 2005 00:54 |
Heel mooi geschreven trusten m@rcel |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 08 augustus 2005 | ||
Thema's: |