De hemel is nog ver
langzaam komt haar lichaam omhoog
rijst zich op vanaf de grond
waar tranen veelvuldig vloeien
maar de kist niet langer stond
verdriet overspoelt haar gedachten
bestormt haar leven keer op keer
beroerd haar bange gebroken hart
met haar ogen vraagt ze telkens weer
haar handen reiken ver omhoog
even wil ze weer bij hem zijn
maar de hemel is nog te ver
verdriet maakt nu ruimte voor pijn
Uitdaging van Mathilde
Tuimelaar: | Dinsdag, augustus 09, 2005 16:36 |
een minuutje stilte, speciaal voor haar. mooi gedicht. |
|
ana (stacia): | Vrijdag, augustus 05, 2005 20:29 |
Op zeer medevoelende manier één van de zwaarste gebeurtenissen gebracht. Knap ! liefs ana |
|
Mathilde: | Vrijdag, augustus 05, 2005 16:48 |
heel anders dan ik had verwacht maar prachtig! uitdaging geslaagd! liefs, mathilde |
|
hiljaa: | Vrijdag, augustus 05, 2005 15:17 |
mooie uitdaging droef verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
Renate-td-: | Vrijdag, augustus 05, 2005 14:50 |
Prachtig.. en stilmakend liefs |
|
meta85: | Vrijdag, augustus 05, 2005 14:50 |
heel mooi in stilte gelezen liefs meta |
|
poky: | Vrijdag, augustus 05, 2005 14:28 |
stilmakend mooi,poky | |
Auteur: Lianne van Kesteren | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 05 augustus 2005 | ||
Thema's: |