Hans Winter: | Donderdag, augustus 04, 2005 00:20 |
zal van ieder die je verliet niet iemand je ziel willen zien, van je zeggen ach die beiderzijdse tranenbanen, zou zo'n bedding van leed geen bede kunnen gaan wezen, mogelijk maakt het drogen mij zacht, misschien put ik daaruit de moed die zij nauwelijks nog rusteloos zoekend voortgaande verwacht, laat ze mij maar, ga maar vrijuit zonder zwaarte naast me, twee eenmaal verloren sporen dwars door de lange eens zo bange nacht. ha |
|
sunset: | Dinsdag, augustus 02, 2005 09:37 |
Droef-voelbaar, rakend en stilmakend. Mijn oprechte genegenheid als (schrale) troost / sunset |
|
Auteur: Rachella-K | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 02 augustus 2005 | ||
Thema's: |