Elke dag weer datzelfde beeld, heen en weer door m’n hoofd.
Jij met je kindjes, helemaal verdoof.
Je wist dat je het niet meer zou halen, maar toch bleef je hopen.
ze tenminste zien opgroeien, maar diep vanbinnen wist je: ‘het is bijna afgelopen’.
Jij verdiende het niet!
Je had nog zoveel te geven, kinderen om voor te leven!
Ze denken nog dagelijks aan jou, zijn je nog niet vergeten.
Ze voelen zich zo alleen en onbegrepen.
Maar diep vanbinnen weten ze heus wel dat jij nog aan hun denkt,
Over hen waakt en je ze jouw liefste glimlach schenkt