kleine man.
Hier sta ik dan met mijn mond vol tanden om iets te zeggen,
probeer het een beetje uit te leggen.
Lief klein mannetje wat moet ik hier mee aan,
zo dichtbij en toch zover van ons vandaan.
De liefde die jou ouders je hebben gegeven twee en half jaar lang,
en iedere keer ook zo bang.
De dagen dat ze je naar het ziekenhuis brachten,
en dan bij je bleven dagen en nachten.Ook de liefde van je zusje,
iedere dag gaf ze hem een kusje.
Dat we jou toch moesten verliezen,
maar in het leven heb je niets te kiezen.
Jij bracht zoveel; liefde iedere keer,
en nu doet het ons allemaal zo zeer.
Ben blij dat we je mochten kennen,
en je toch nog een klein beetje heb kunnen verwennen.
Weet je nog dat ik bij je in het ziekenhuis zat?
verhaaltjes vertelde over de kat?
Dat de grote hard miauwde. en de kleine heel zachtjes.
dat je me in verroeiring bracht met je lachje.
Een tijdje zijn we zo door gegaan,
dan kwam er weer een zuster aan.
Even die uurtjes genoten van jou die dag,
en s"'avonds kom ik nog even terug als het mag.
Je oogjes zeiden toen genoeg,toen ik vroeg,
even wat uurtjes slapen voor de boeg.
Je lachte die avond toen we er weer waren, zoiets van ben je er weer,
wat voor verhaaltje zal ik vertellen deze keer.
Over een hond of nog eens de kat,
nu dat vond je wel weer wat.
De smile op je gezicht, en van ga ik ervoor,
dus het verhaaltje ging gewoon weer door.
Iedere keer als ik Oma belde, was de vraag,
hoe gaat het met ons mannetje vandaag.
Nu lieve schat staan we hier om afscheid van je te nemen,
allemaal met trillende benen
Het doet zo zeer om zoiets te doen,
daaom klein mannetje diep uit ons hart deze zoen.
Rust in vrede lieve schat,
jij kruist iedere dag weer ons pad.
Uit mijn hart Fredie