Natuurlijk hoor jij in mijn stem
Dat ik niet mijzelf en absoluut ook niet
Tevreden ben met jou
En met ons samen
En als ik kon dan riep ik uit
Dan schreeuwde ik je in je oren
Dat ik haar haatte, dat ik wilde
Dat zij niet bestond of dat zij
Jou niet meer zou zien
Maar zou jij dat werkelijk willen horen?
Ik wil niet veracht worden door de persoon
Waar ik werkelijk van houd
Het spijt mij dat ik niet kan zeggen
Wat het is, want het is niets
Niet werkelijk iets, misschien...
Mayadegeit: | Woensdag, juli 27, 2005 21:17 |
(ja - daar mag je voor koken strijken en wassen - mij niet gezien :) | |
Mathilde: | Woensdag, juli 27, 2005 21:15 |
auw... pijnlijk! zo intens geschreven... liefs en knuf, mathilde |
|
Mayadegeit: | Woensdag, juli 27, 2005 21:15 |
Volgens mij kun je dat gewoon uitschreeuwen (anders raak je elkaar toch wel kwijt - of het nu aan haar is of een ander. Ik ga ervan uit dat iemand genoeg diepgang heeft in ieder geval een vrouw te begrijpen - als dat al tèveel gevraagd is.. lekker laten gaan dan - die gaat jou geen mooi leven verschaffen ;) Kus! | |
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 27 juli 2005 | ||
Thema's: |