Haar poppengezichtje steelt zielen
aan de lopende band
ze kunnen zich niet verzetten
haar ogen zijn magneten
trekken aan je hand
Eén blik
in haar duistere gelaat
vol nijd en verachting
en je schuldloosheid
is vervangen door minachting
Je ziet haar overal
op straat, aan de muren,
op papier
maar denk eens
hoe moet zij zich voelen?
Je wandelt
schuift door de wereld
en ziet niets
niets dan je eigen gezicht
je eigen verleden
je eigen pijn
is het dan nog wel mogelijk
jezelf te zijn?