Dagje varen en het liep af in een hel.
Politie hield ons aan en ik begon te schreeuwen en voelde kippenvel.
We hadden verdomme niks gedaan!!
Ik had echt zo'n zin om die mensen te slaan.
Frido moest mee met de politie auto, ik storte in tranen uit.
Renee moest ook later mee en Georiga en ik bleven achter met de schuit.
Wat moesten we doen, we hebben geen verstand van boten.
Voelde me agressief, en dat was allemaal maar mooi klote!
Maar na een uur kwam renee aan lopen zonder frido, en de tranen kwamen weer te voorschijn.
Hij was niet vrij gelaten en voelde de pijn.
Niemand wist hoelang hij zou moeten blijven en dat maaktte me bang.
Want wie weet duurde het wel dagen lang!
Renee en ik zaten in Frido's huis zonder hem...
Maar 4 uur later werd er geklopt en hoorde Frido's stem.
Hij was vrijgelaten en ik besprong hem.
Ik was zo opgelucht en blij!
Eindelijk was hij weer terug bij mij.
Maar het ergste was nog dat Frido in die politie wagen weg reed.
Maar gelukkig weet die agent nu dat hij niks deed!