Donkere tonen uit muziek
je krabt het grijs van regenwolken
spaart donkere tonen uit muziek
je wilt leven met je handen voelen
maar hoe je knijpt, het is er niet
je lijkt te zweven in de ruimte
ziet ogen zonder een gezicht
je sluit je aan bij hen maar
voor het samengaan mis je gewicht
je handen zijn hetzelfde
gaan soms hun eigen gang
ook als je in de spiegel kijkt
staan je ogen vaak heel bang
je denkt te weten wie je bent
er zit geen vreemde in je lijf
toch is er altijd weer die angst
dat er een ander in verblijft.
wil melker
22/07/2005
shelob: | Vrijdag, juli 22, 2005 23:05 |
Mooi gedicht, ja soms denk ik dat ik een inwoner heb...ben ik op zoek om illegale huurder er uit te gooien, Jolanda | |
*anneke van dijk*: | Vrijdag, juli 22, 2005 22:33 |
zouden we ooit echt weten wie we zijn...... herkenbaar!! liefs, namasté, Anneke |
|
Willemijn V.: | Vrijdag, juli 22, 2005 21:43 |
Prachtig weer zeg! Ga vannacht op vakantie, zal je gedichten nog missen de komende weken. Liefs, Willemijn |
|
Quando: | Vrijdag, juli 22, 2005 20:40 |
prachtig . | |
hiljaa: | Vrijdag, juli 22, 2005 20:24 |
grijs van wolken krabben, in ruimte zonder gezicht ogen bang en toch geen vreemde!!! zo prachtig verwoord! knufliefs--hiljaa-- |
|
aagje: | Vrijdag, juli 22, 2005 19:55 |
een heel mooi gedicht aagje |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 22 juli 2005 | ||
Thema's: |