Hoe kan ik het vergeten?
Dit blijft bij me, m’n hele leven.
Ik mis hem zo, maar het kan niet..
Pijn die ik voel, wat hij me heeft aangedaan.
Een laffe daad, het klopt gewoon niet.
En dan zie ik hem lopen, niet vaak niet lang,
maar genoeg om weer dagen aan hem te denken.
En dan denk ik: Waarom heb je het toch zo verknald?
Je weet toch.. je weet toch,
dat wij bij elkaar horen?
En dat zeg je ook, en je weet dat je het fout hebt gedaan, maar toch..
Ik ben zo verdrietig geweest, en nog steeds, maar nu voel ik meer boosheid.
Ik wil je iets aandoen,
ik wil dat jou pijn mijn vreugde is,
dat jou verdriet mij blij maakt,
dat jij ook voelt wat ik heb gevoeld!
Maar ik kan je niks doen, ik kan niet zonder je..
Ik mis je zo, maar het kan niet..