De eerste echte tranen laten
Hij verplaatst zich naar de horizon van de winter
Op plaatsen waar hij zijn tranen vindt
Waar bladeren vallen op koude grond
En keert zich naar de noordenwind
Het noorden met zijn magnetisch veld
Trekt het blauwe naar zich toe
Donkere wolken schuiven uit elkaar
Maar voelt zich moe, zo moe
Laat hem slapen in dat dal van rust
Op die blauwe vlakte tonen zijn tranen
Hij zal de eerste echte tranen laten
De eerste witte, volkomen zelfvoldane
willem
m@rcel: | Vrijdag, juli 22, 2005 13:12 |
Heel mooi Liefs m@rcel |
|
Innerchild: | Vrijdag, juli 22, 2005 09:59 |
Zo'n puur gedicht ! ... dit is meer dan mooi ! Liefs / Innerchild |
|
Lia : | Vrijdag, juli 22, 2005 09:17 |
'k wor er un bietje stillekes van.. knuf, |
|
Annemieke van der Ven: | Vrijdag, juli 22, 2005 08:10 |
Mooi.... liefs Annemieke |
|