Vertrouwen was verloren
Pijn was zo diep in mij getreden
Na al die maanden, al die jaren
De pijn die er was
Onmogelijk dat het overging
Na 9 maanden stond je weer voor mijn neus
Ik schrok, maar je kon niet op me af komen
Ik stond weer te huilen op de gang
Niemand die me snappen kan
Toen werd er tegen me gepraat
Jij die het was
We gingen praten en ik werd gek van verlangen
Nog niet een dag later zat ik weer bij jou om te praten
Ik zat te trillen van angst
Je won mijn vertrouwen terug
Maar ik moest ergens heen
Je ging met me mee
Daar zaten we, en ik voelde me al wat op me gemak
Toen gebeurde hetgene wat voelde zo eng
Die zoen
Hij was kort want je voelde mijn angst
Ik trilde weer en je pakte me vast
Je zei dingen die me gelukkig maakte
Maar Nu na een tijdje is het weer als toen
En na een week was het al heftiger dan een zoen
Het is zo fout dat vertrouwen in jou
Want op het einde sta ik weer alleen in de kou
Maar het verlangen, het vertrouwen, en de pijn die blijven