(Spreek!) Ondoorbroken
Ik zou je mijn hart willen geven.
Ik kan het niet vangen, helaas.
Hoe lang moet ik zonder kracht leven,
hoe lang nog niet langer de baas?
De onschuld al eeuwen vervlogen.
Mijn insziens: illusie; verjaard.
Voorgoed en voortijdig gedogen.
(Een taal die geen mens meer verstaat.)
In alles is hartstocht te veinzen.
Geen haan die naar waarheid nog kraait.
Om voor geen angst meer terug te deinzen:
dat is waar het nu nog om draait.
19-07-2005
Reacties op dit gedicht
| P.Altena: | Zondag, september 24, 2006 20:41 |
| Prachtig, verder geen woorden voor. Groetjes, Peter |
|
| sunset: | Donderdag, juli 21, 2005 10:34 |
| Prachtige verwoording. Heel graag gelezen. Liefs en knuf / sunset PS: Ik lieg nooit! Ook niet met mijn gevoelens. |
|
| druppeltje: | Donderdag, juli 21, 2005 09:37 |
| heel erg mooi, hopelijk toch positieve toekomst liefs drup |
|
| Godsend: | Donderdag, juli 21, 2005 09:24 |
| mooimooimooi! en dat op de vroege morgen! well done!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Evenstar21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 21 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||