stilletjes loop ik door het huis
niemand is thuis ,
maar toch ben ik zo stil als een muis
hoe meer stilte om me heen hoe liever ,
hoe beter want ik hou van stilte ...
vanaf het moment dat ik alleen was
moest ik vechten , want toen ik thuis was
toen ik het slechte nieuws hoorde
en welke taak ik had gekregen
brak men hart , voor de zoveelste keer betard
weer een litteken er bij
weer een herinnering erbij
ik voel me niet alleen
bang ,angstig
omdat ik schrik heb
ik alleen is niet goed
want dan doe ik mezelf niet zo goed
ik moet vechten om me te weerhouden
mezelf pijn te doen ....voorlopig lukt het