Laat me leven
zielloosheid verpulveren tot as
het huilen van de wind
klonk als melancholie van een druilige herfstdag
We stonden naast elkaar
toen het schemer de toppen van de bomen raakten
spinnen webben vlochten tussen
de kieren van oude schuren
Grauw werd het land met haar kaalheid
een uitgestrekte vlakte waar de wind over raaste
we bleven samen bekeken het zomerspalet
waar de kleuren doffer en doffer van werden
En opgeborgen werd door de herfst
die haar jas legde
over bomen en struiken
Irdana: | Zondag, juli 17, 2005 23:31 |
uitgesproken mooi verwoord ! aandachtig gelezen zondag groet Irdana |
|
Niniki: | Zondag, juli 17, 2005 09:39 |
Mooi Wijnand. knuffie Niniki |
|
sunset: | Zondag, juli 17, 2005 08:54 |
Prachtvolle droef-verlangende verwoorde herinnering. Liefs en mijn genegenheid / sunset |
|
Lia : | Zondag, juli 17, 2005 06:10 |
gelukkig is het nog geen herfst... ik struikel een beetje in de derde strofe en dan de derde zin.. misschien een komma ertussen zetten? fijne zondag. Lia |
|
Dirk Hermans: | Zondag, juli 17, 2005 01:28 |
mooi verwoordt liefs Dirk | |
yvonne maria: | Zondag, juli 17, 2005 00:48 |
schitterend verwoord hoor wijnand dikke knuffels van mijn kant yvonne | |
Janette Scharenborg: | Zondag, juli 17, 2005 00:31 |
Prachtig geschreven, maar wel heel erg droevig, Veel liefs Janette | |
Renate-td-: | Zondag, juli 17, 2005 00:21 |
Prachtig geschreven. Liefs Renate |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 17 juli 2005 | ||
Thema's: |