De aarde ademt zachtjes in en
Uit tot waar de zee plots ophoudt
Tot waar de zon verdrinkt in
Bloedrood water dat rustig
Naar het randje kabbelt
En ook jij ademt zachtjes in en
Uit, je borst gaat rustig op en
Neer en ik voel je hartslag ritmisch
In mijn oor en voel hoe jouw leven
Zacht door mij heen stroomt
Een zacht briesje neemt ons op
En brengt ons naar een plaats op aarde
Waar de zon voor altijd schijnt
Waar de vogels altijd zingen
Waar de nacht niet ijzig zwart is
Waar niemand en iedereen weet wie je bent
Een plek alleen bij ons bekend...
Renate-td-: | Vrijdag, juli 15, 2005 13:01 |
Teder warm geschreven, heel mooi. Liefs Renate |
|
Oorlam: | Vrijdag, juli 15, 2005 10:16 |
zoet, een banaantje bij het ontbijtje? |
|
Nemesis: | Vrijdag, juli 15, 2005 09:40 |
Heerlijk poëtisch, sterk en ontroerend. Liefs, |
|
sunset: | Vrijdag, juli 15, 2005 09:40 |
Zo liefdevol warm dit. Een ware pracht om te lezen. Liefs en knuf / sunset |
|
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 15 juli 2005 | ||
Thema's: |