Ik heb dit gedicht geschreven voor Priscilla, een dierbare vriendin die t nu even moeilijk heeft, khou van je meis (K)(L)
Een engel van verdriet.
Parelblauwe ogen, met zwarte tranen gevuld,
een gebroken glimlach op verborgen wonden,
slechts een lege diepte in haar ogen,
is wat het ware verdriet onthuld.
Glazen schoonheid, huid van satijn,
zijden haar in gouden lokken,
starend in de spiegel naar deze engel,
niet wetend van wie die treurende ogen zijn.
Oh prachtig schepsel hou je moed,
zwevend op wolken van onmacht,
op weg naar immer pracht,
toekomst van schitters in overvloed.