Als je er straks niet meer bent
Het ging weer even goed, wat voelde je een opluchting.
Na het laatste bezoek aan de arts toch weer die verontrusting.
Hij was zo dichtbij, maar lijkt zo ver weg.
Doodgaan het is balen, misschien flinke pech.
Je geliefden die je achterlaat, wat zullen ze leeg zijn.
Zonder jou, jou moeten missen en dan al die pijn.
Wat zul jij je ellendig voelen en wat een verdriet.
Verdriet van jou en tranen van je naasten die je keer op keer ziet.
Maar wat zal het hierna mooi zijn,
zonder de spanning zonder de pijn.
De pijn van het ontroostbare.
De pijn van het onverklaarbare.
Wat zullen ze jou missen en ze kunnen je niet vergeten.
En jij zal hun missen dat zullen ze nu al weten.
En als jij je laatste adem uit blaast wanneer dat ook zijn zal.
Iedereen wist dat het zou komen maar toch komt het aan als een knal.
Als je weg bent, naar de ‘hemel’ of waarheen dan ook,
dan zullen je geliefden moeten beseffen jij bent dood.
Ze zullen denken aan de mooie tijden uit het verleden.
Een tijdje stil blijven staan maar op ten duur weer leven in het heden.
*
*….Sterkte….*
Voor folkert, zijn vrouw en kinderen.
*