In je hoofd
draait steeds dezelfde film.
Keer op keer,
opnieuw het geschreeuw, de klap van de deur.
Waarom stopt het nou niet?
Is het nou zo moeilijk,
om normaal met elkaar om te gaan
zonder gescheld.
Toch is er ook weleens stilte,
dan lijkt het op het wachten van een jager op zijn prooi en is het maar wachten tot de bom barst.