Wat is geluk vraag ik me wel eens af. Kan iedereen gelukkig worden of is het slechts voor een paar weggelegd? Kun je geluk herkennen als het met je is of zie je het pas achteraf? Mijn ervaring is dat een mens denkt gelukkig te zijn als hij krijgt wat hij wil maar merkt dat zijn behoefte niet bevredigd is. Hij zoekt altijd naar iets wat hij niet heeft omdat hij denkt daar gelukkiger van te worden. Maar wat heeft een mens daadwerkelijk nodig? Weten we eigenlijk wel wat we nodig hebben? Of zijn we eeuwig gedoemd te zoeken naar iets waarvan we niet weten wat het is? Zoveel vragen. De antwoorden afhankelijk van jezelf. Ik weet voor mijzelf dat ik houd van structuur, vastigheid. Zekerheid. En toch zoek ik naar onzekerheid, chaos. Liefde. Op zoek naar iets dat ik mis of denk te missen maar wel aanwezig is. Ik zoek naar datgene wat ik niet begrijp. Een tegenstelling. Liefde. Het verwart me, geselt me, houdt me gevangen in een web van verlangen en laat me zien met andere ogen. Liefde, het legt al mijn kwetsbaarheden blood. En onder alle maskers die erdoor worden afgelegd zit de werkelijke ik. Men kan me raken, m’n hart in scherven uiteen laten spatten, me vernederen en ik zal geen schild hebben om me mee te beschermen. Men kan echter ook de oprechte, werkelijke mij zien en besluiten er van te houden. Liefhebben wie ik werkelijk ben in al mijn kwetsbaarheid.
Als dit gebeurd dan denk ik dat ik echt gelukkig kan zijn. Dan denk ik dat een mens werkelijk gelukkig kan zijn. Je hoeft je immers niet meer anders voor te doen dan je bent. Je hoeft niet bang te zijn dat men je niet mag. Je hoeft geen schild te creëren. Je bent vrij. In vrede met jezelf. Wat is geluk? Voor mij is dat jezelf kunnen zijn, zonder grenzen. Kun je gelukkig zijn? Dat hangt af van de mensen die je omringen.