Ontkennen spreekt van verleden tijd,terwijl
de daken nog schreeuwen
***
woorden die zich uiten in boosheid
spreken vluchtig van angst, bekommerd
om de dag van vroeger, sla ik met graagte
mijn armen om je heen
jij wandelt
mij voorbij en gooit met oud zeer, wat deert
nog het kind, dat nu dan toch zijn eerste
stappen zet, tegenslagen worden opgevat
als misgegane zetten
spreidt je armen en voel het nieuwe leven
ken geluk bij naam, noem het hét kind van de liefde
kus de lucht alvorens je het ademt, schrei
de wind en maak je eigen regen, geen donder
kan je raken zolang jij je hoofd ten hemel richt
speel de dagen op een grote trom
zing de vogels toe, spring in grote
plassen en wordt niet nat, maar laat
je niet leiden door afgebakend angst; droom
het slapen en als een nieuw herboren mens
zul jij ontwaken
Psych
Rien de Heer: | Woensdag, juli 13, 2005 21:00 |
Knap geschreven...... Groetjes, Rien. |
|
sunset: | Woensdag, juli 13, 2005 18:56 |
Stilmakend, delend. Liefs en mijn warme genegenheid / sunset |
|
m@rcel: | Woensdag, juli 13, 2005 18:29 |
Intens dieprakend verwoord. Liefs en knuff m@rcel |
|
Lia : | Woensdag, juli 13, 2005 18:13 |
zelfs ik snap je gedicht... knuffies,,, | |
Lievelingetje45: | Woensdag, juli 13, 2005 15:15 |
Lees dit gedicht steeds weer... Diepraken en stilmakend verwoord! Schitterend! Liefs en een knuffel! |
|
Auteur: elze | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 13 juli 2005 | ||
Thema's: |