Het is nu alweer een week geleden
Door al het praten wat stage en ik deden
Kan ik het nog steeds niet geloven
En dan lig in in me bed boven
Maar het dringt gewoon niet door tot mij
Ik weet nog goed dat Tanja het tegen me zei
Die dag zal me altijd bij blijven
Eventjes goed in me ogen wrijven
Dat je van zoiets beschuldigd wordt
Het is alsof me wereld in stort
Waarom heb ik altijd met deze gevallen te maken
Deze gevallen zullen mij altijd raken
Het lijkt alsof het me niets doet
Dat doet het wel, maar ik krijg moed
Door de mensen die 100% achter me staan
Dat waardeer ik echt, waar haalt die moeder het vandaan
Daar kan ik me zo druk om maken
Ik krijg het toch niet te weten, zo gaan die zaken
Jammer dat mensen niet eerlijk zijn
Want dit hele gebeuren doet me verdomme zoveel pijn
Moeder krijgt nu een beetje haar zin hoor
Ik mag absoluut niet bij haar kind in de buurt komen door
Wat ik zogenaamd bij haar zoon heb gedaan
Waarom kan ze niet een beetje achter mijn verhaal staan
Het gevoel is niet te omschrijven
Ben blij dat ik het teminste van me af kan schrijven!!



..:: Dit is hoe ik me nu voel na een week. Het komt niet echt over. Dus dit is eigenlijk een vervolg van me ander gedicht 'Afgelopen dinsdag'. Misschien is dit een onduidelijk gedicht, maar lees maar eerst die ander, misschien dat je het dan beter begrijpt::..