Yes, I did it!!!!
Ook al was het hard
en hoorde ik angstig
het bonken van mijn hart.
De start ging te snel
daardoor gingen mijn benen verzuren
maar lang zou ik dit niet laten duren.
Ging vertragen, nam mijn tijd
aankomen was belangrijker
dan lopen tegen de tijd.
10 KM lang samen lopen met mijn man
aangemoedigd door vrienden
verspreid langs de kant.
En dan die finish...moe
maar met een stralende lach
en met je medaille stevig in je hand.