Iets dat ons samen zag reiken
Een lange dans aan de afgrond van leven
Samen zien zonder te kijken
Naar dat was ons geen kans kon geven
Juist dat wat we samen vonden
Zo mooi, bijzonder- maar nooit herleid
Verzadigd waren onze monden
Met bitterzoet van vergetelheid
Lieve illusie zolang we ervan plukken
Een stem die riep- dat mag je niet
Niemand wist nog welk verdriet
Mooie leugen zolang we erin geloven
Liefde kon maar beter naamloos zijn
Want de waarheid doet pas pijn